සිතක අමුත්ත

පිණි මත උදය තණ පලසක ඇති ගෑවී
කොපුලත සුමුදු කඳුලක පහසින් පේවී
මදහස නොමැති වුවනක සුසුමක් පාවී
හදවත සියුම් රිදුමක් සුවයක් වේවී

අච්චුව......

පෙර වුන දෙයකි මෙය විසිහත් වසරකට
ගුරු මහතෙක් සිටිය නොපැසුන ඉස නිකට
හර බර ලෙසට ගැවසුන පාසල අවට
කර තම රාජකාරිය අකුරට ජයට

උදයේ හවස මාපිය ගුරුනට වැඳලා
විලි බිය ඇතිව හැදුනේ පොඩි දා ඉඳලා
කිති කැවි නැතිලු හද මල් හීසර වැදිලා
මේ ගුරු තරුව මේ වන තෙක් නෑ බැඳලා

උස මිටි කෙට්ටු කලු සුදු හා ටිකක් තර
ගොයිගම කරා බඩහැල සහ වහුම්පුර
එක එක ලඳුන් ගෙන් පැමිණුන කේන්දර
පිරිලා තිබිනි ලොකු පන් මලු දෙකක බර

පරිචාරිකාවක් ගෙන එන්නට පාද
මතු විය විටින් විට කුළ මල ගැන බේද
පැටලුනි පසු කලක මේ හබයට මාද
එබැවින් දනිමි විස්තර ගැන වුන සාද

අවසානයෙදි අඟනක් තෝරා ගත්තේ
දෑවැදි හොඳයි කුළ මල ඇත සම තත්තේ
සුරතල් පෙනුම එතුමගෙ හිත අර ගත්තේ
ඉරිදා ‍උදේ ගමනට දින දා ගත්තේ

(මතු සම්බන්ධයි...........................)

Happy Birth Day....

අටවෙනි මාසෙ විසිහත් වෙනිදට යෙදුන
මේ ලොව එළිය මුල් වර ඔබ නෙත ගැටුන
දිනයයි අපේ නැන්දම්මා හිනා ‍උන
මා වෙනුවෙන්ම ඔබ මෙලොවට තිළිණ වුන

කියුටෙක්ස් ඇඳුම් සැන් පවුඩර් වලට වඩා
මගෙ කවි ඔබට රසවත් බව නිතර දොඩා
තිබෙනා නිසා ඔබ ගැන කවි කැකුළු කඩා
අමුණමි මදක් අමතක කොට සියළු විඩා

සුව විඳ පුංචි මාලිගයේ අපට සැදූ
දරු දෙදෙනෙකුගෙ සුරතල් මා වෙතට පිදූ
අප හැම දෙනට පෙම්වත් බව නිතර බෙදූ
වේවා සුභ උපන්දිනයක් ඔබට සුදූ.......

ඒක් පූල් දෝ මලික්.......

යන්තම් තුරුණු විය දකිනා ඒ කාලේ
දැහැමෙන් සෙමෙන් මම හිටියා ඉස්කෝලේ
හදිසියෙ මතක සිතිවිලි නැග ආ වේලේ
ලියනෙමි යළිත් සිහිවෙන්නට මා බාලේ

විදු පියසට පැමිණි ගන්නට සකල කලා
කවුරුත් හැඳින් වුවෙ ඈ ලෙස නෙරංජලා
බැලු විට කෙනෙක් දෙස යන්තම් හිනා වෙලා
යන බව නිසැකමයි හදවත් සලිත වෙලා

හැටියට මතක හිටියේ නව වැනි වසරේ
රුව ගුණ වරුණ ගැන පාසැල තුළ පැතිරේ
ඇය ගැන සිතුම් සැම හදවත් වල ඉතිරේ
කොල්ලන් සිහිනෙනුත් පැතුවා ඇගෙ කතිරේ

ගෙනැවිත් ඇයට ටොපි චොකලට් අඹ රඹුටන්
නාරං හිඹුටු දං හා ලැබුණොත් සිදරං
නිතරම දුන්න හින්දා සෙනෙහස සමගින්
ඇගෙ සිත සැනසුවා විටකදි තරිඳු ලඟින්

දින සති මාස මේ විලසට ගත වෙද්දී
මේ පෙම් පැළය හෙමි හෙමිහිට දළු ලද්දී
නිතරම අහන්නට වෙයි මේ වැනි සිද්දී
ඇගෙ සිත තවත් අතකට යනවා පැද්දී

සිත අග පිපුණ මල නෙලනට සැමට හොරා
බොහො දෙන දත කෑව දින සති මාසපුරා
එනමුදු එසිත ගෙනයන්නට මලිඳු කරා
ඉසුරුට හැකි වුණා පෙම් නිම් වළලු ඉරා

විටකදි ඈ මටත් සිනහාවක් පෑවා
හදවත කොණක යන්තම් කිතියක් ආවා
අද මෙන් එදත් මට බැරි හින්දා ඕවා
මට නම් එපා අපි ඕවට නෑ කීවා

එක හට්ටියක් හැඳි දෙකකින් කන බවට
සාධක සමග තොරතුරු ලැබුණත් එමට
ඒ බව නො‍තේරුණෙ පූරුවෙ කළ පවට
මෙය උපහැරණයකි ආලය අඳ බවට

මේ ලෙස මාස තුන හතරක් ගෙවිල ගියා
පෙම් කවි සඳැස් ලිපි එතෙරින් මෙතෙර ගියා
හදිසියෙ රංඩුවක දසුනක් නෙතෙහි තියා
දිවුවා එදෙස වනපොත් හැම පසෙක තියා

තුන්වන ලෝක යුද්ධය ඇරඹුන විලසේ
කොල්ලන් දෙදෙන ගුටි ඇණ ගන්නට සැරසේ
දෙන්නට ලැබුන ලියුමක් අත්වල දිලිසේ
හේතුව විමසමින මම එතනට පිවිසේ

ඒ මල මගෙයි !!!! පවසන විට ඉසුරු තුටින්
හිමිකරු මමයි පිටවුනි අනෙකාගෙ කටින්
වලියට පෝර එයි ටික ටික වටින් පිටින්
නවතා ගන්න පිහිටක් නම් නැත අවටින්

ලියුමේ යටිපැත්තෙ ඇඳ ඇති පුංචි මලේ
තිබුණේ අඩකි , ඉතිරිය ඇත අනිත් කොලේ
මගෙ දෑසටම මේ සිද්ධිය දැකපු වෙලේ
පැන්නා මැදට ඉවසාගෙන අසන් මලේ

ගුටි ඇණගන්න පෙර පොඩ්ඩක් බලල හිටින්
සිද්ධිය පෙනේ ඔය ලියුමේ අකුරු යටින්
එකවර ලියුම් දෙක ලියලා හිතේ තුටින්
උඹලට කවා ඇත තණකොල ගෝනි පිටින්

එකම කොලය අරගෙන ඉරලා දෙකට
ආදර හසුන ලියලා දෙන්නට එකට
සැන් පොඩ්ඩකුත් ඉහලා සුවඳට යසට
ගැස්සුනි වැඩේ !!! දෙන්නට බැරි වුණි තිතට

ලිපි දෙක මාරු වී ඇත දෙන්නට දුන්න
හේතුව මෙයයි දෙන්නා ගුටි ඇණ ගන්න
මල්ලිට , ලියුම් ගෙනියපු නොම වරදින්න
සිද්ධිය තවත් තිබුණා බොහො දුර යන්න

බොහො දෙන තීව මුත් මේ ගැන මගේ කණේ
මගෙ කරුමයට පිළිගන්නට නොහැකි වුණේ
ඇත්තට දැනුයි මගෙ ඇස්දෙක විවර වුණේ
තරහා නොවෙන් මගෙ මිතුරේ මගේ පණේ

දැන් නම් මචං දෙන්නම එක බෝට්ටුවේ
හොර පෙම් පුවත් කවදා හෝ මාට්ටුවේ
පාසැල් පෙම නිමා විය තුන් කාට්ටුවේ
දුර දිග ගියා නම් දත කට පූට්ටුවේ

මෝරපු නමුත් ලඳ බොලඳයි කොයි වේලෙත්
කෙල්ලන් අද මෙන්ම චපලයි ඒ කාලෙත්
අත් විඳ තිබේ මේ වැනි දේ මා බාලෙත්
පාරෙදි මගදි පමණකි නොව ඉස්කෝලෙත්

වෙස‍ඟේ ඔකඳ වෙමු!!!!

අජපල් නුග මුලදි කාමුක ඇස         මානා
ලෝනා වෙත පැමිණ, රැව් නගමින්  වීණා
රඟදුන් මර දූන් පැරදුව හැටී            පානා
වෙස‍ඟේ ඔකඳ වෙමු සදහම් ගඟ     පීනා......

ආයුබෝවන් දයාබර රැකියා ස්ථානය!!!!

තුන් වසරක්ම වැඩ කළ වෙහෙසී ජයට
මේ තැන තව මිණකි!!!! දිදුලන මිණි පුරට
යම් යම් කරුණු හින්දා පැමිණුන පෙරට
සමු ගන්නා දිනය යෙදිලා ඇත හෙටට

අයි ටී මැනේජර් පදවිය හොබවන්න
තුන් වසරකට පෙර මම ආවා ඔන්න
ඒ කාලය තුලදි වෙහෙසී උර දුන්න
මට නම් පෙනේ පඩි ටික ඉහලට පැන්න

මොනවා කළත් කවුරුන් මොනවා කීවත්
බෙර වල පලු නොමැති යයි මැසිවිලි පෑවත්
ඇස් පිට පෙනෙද්දී කළ වැඩ වල මාවත්
නොකියා නොහැක මේ දැක මගෙ කට කෑවත්

එක බත් පතේ කා එක පැදුරේ වෙසෙමින්
දුක සැප වෙහෙස එක ලෙස ඉවසා දරමින්
සොහොයුරු කැළ හිටපු මා අසලම සරමින්
සිහිවී නෙතට කඳුලක් එනු දැනුනි සෙමින්!!!

ඇයි මේ?????

කාලය මදි වුනා හින්දා වැඩ අදික
කවි ලියමන ගියා පසුවට එකින් එක
වෙන මොකවත් නෙවේ මට නම් හිතට දුක
උන්නද මළා දැයි කවුරුත් නොබැලු එක