Pages

Sunday, May 30, 2010

නැත ලොවේ අන් රසඳුනා ... 2 කොටස

කීකරු දුවකි ඈ කෙලියේ පටන් වැලී
පාසල තුලදි විය හැම දෙන ගේ යෙහෙලී
ලස්සන බල බලා මුතුවන් දත් පේලී
දෙගුරුන් තැබු නමයි ඈ හට මධු මාලී

සැමදා උදේ පාසල වෙත පිය මැනුනා
පිය මැන යද්දි දෙපයේ තණ මල් හැපුණා
දෙපයේ හැපෙන මල් විලියෙන් කිති කැවුනා
මල් මුදු දෙපා සිඹිනට පින්කර තිබුණා

ඇගෙ ආදරය අර ගන්නට දරා වෙර
බැරි වුණ සමහරුන් හිටියා වෙලා කොර
ගැවසෙමින් අවට ගල් අහුලමින් හොර
හිටියා එකෙක් නිතරම වලියටම බර

එව්වත් මිටි පිටින් ඈ වෙත සෙනෙහෙ කොල
ඈ සැලකුවා ලෙස අලුයම පිඩක් කෙල
හොඳ හිත ඇතිව ඈ දිනනට බැරිවු කල
නරකින් දිනන්නට හැදුවා පිඹුරු කොල

දෙවටක් අසල එදැරිවි නිතරම යනෙන
ගංජා මතින් විකලවු සිහියද රැගෙන
හිටියා අරූ ඈ එන තෙක් සැඟවි ගෙන
ඇයි නොවදින්නෙ මෙවුනට වැහි නොමැති හෙණ

අඟහරුවාදා හවස බස් එක පමා වුණ
හින්දා තනිව මිතුරියො ටික මග හැරුණ
ඉදිරියෙ ඇති විපත සිතකට නොම දැනුන
පියමැන ආව පටුමග ගෙදරට වැටුන

ඉඳලා හිටල දැකලා තියෙනව මූණ
පෙර කළ මහ සෝනා යලි සිහියට ගේන
කවුදෑ මේ යකා ඇයි මග අවුරාන
හොඳ පාටක් නොමැත එන පොට නම් පේන

එනකල් බල බලා හි‍ටියේ සුදු නංගී
කියනට ආදරේ හදවත තුල සැංගී
හැදුවත් හමු වෙන්න තුන හතරක් වංගී
ලැජ්ජා නිසයි හිටියේ අද මෙහි හැංගී

දැකලා නෑනෙ මේ වැනි කෝළමක් වෙන
මං තව පොඩි එකෙක් කිරි බෝතලෙන් බොන
අම්මා ඇති ගෙදර එන මග බලා ගෙන
කෝ! ඉඩ දෙන්න පාරක් මට නෑනෙ වෙන

සෙමින් කියා බැරිවු තැන ගන්න හිත
සැරෙන් රවා බැලුවා දෙස ඇයගෙ වත
වරෙන් මා දනිමි ගන්නට උඹගෙ හිත
වැරෙන් අල්ල ගත්තා ඇගෙ සුමුදු අත

මුදවා ගන්න දැඟලූ මුත් අත විරියෙන්
බැරි වුණි දඬු අඬුවකට සිරවුන සැටියෙන්
කවුරුත් අසල නැත අනෙ සිහි වුනි දෙවියන්
මර බිය ඇතිව කෑ ගැසුවා යටි ගිරියෙන්

අබරං ආතා ගමනේ කඩ පිලට යන
ඇසුණා විලාපය ඒ අවටින් නැගෙන
නෑ සෙන නමුත් හරියට මේ නාකි කණ
ආවා ඒ දෙසට හැරමිටියද රැගෙන

සිදුවන්නට යන විපත දුටු අබරං ආතා
අමතක වී තමන් බව වයසක ආතා
වනලා හැරමිටිය බදලා තම දෑතා
දුන්නා පොලු පාර සිහි එන්නට මෑතා

පාරේ සැර නිසා කං ගැටයට වැදුන
කැරකී විසි වුණා ඇගෙ අත අතහැරුන
පණ ගැහි ගැහී සිටියවු මේ කුරුලු දෙන
ලද අවසරෙන් දිවුවා පණ කඩා ගෙන

පසු නොබලාම දිව යද්දී හුස්ම නොදී
ඈ විසි වුණා පා යුග කලු ගලක වැදී
එනමුත් සිහි සුන්ව බිම වැටෙනට නොමදී
ඈ නැවතත් වුණා තව දෑ තකට මැදී

(මතු සම්බන්ධයි..........................)


Tuesday, May 11, 2010

වැස්සට පසු අහස...........

නින්දට පෙරදි රෑ සුව අසුනකට වෙලා
කවි පද දෙක තුනක් රහසින් අකුරු කළා
මා අග මෙහෙසි මං ගලපන අකුරු බලා
කවදාවත් නැතිව ඇයි මේ පරල වෙලා

මුල් තැන දිය යුත්තෙ තම බිරිඳට නොවෙද
කොහෙවත් ඉන්න අය ගැන මොන කවි පදද
මා ගැන කවි ලියන්නේ නැත්තේ මොකද??
ඉස්සර වගෙ නැද්ද ,ඇයි මං දැං කැතද??

ඉස්සර ඔබට කවි ලිවුවා තමයි සුදූ
මෙච්චර කාලයක් සෙනෙහස මවෙත පිදූ
කොච්චර ඇතත් කවි කොල වල ලියපු කඳූ
කප්පරකට වැඩියි සෙනෙහස ඔබට පිදූ

ලිවුවට පෙරදි කවි මා ගැන ඇති වෙන්න
හේතුව මොකද ?? මේ හැටි වෙනසක් වෙන්න
මං ගැන ලියපු කවි සේරම ඇති අන්න
දෙන්නද ??? ,කියවන්න යලි මතකෙට ගන්න

දරුවන් දෙදෙන සමගින් මම විඳල වදේ
ඉන්නේ බල බලා මයි මග ඉඳල උදේ
ආපසු ඔයත් දාගෙන කවියකට කදේ
ඔලුවට ගහල වාගෙයි දැන් තරුණ මදේ

වෙන්නේ නොමැත කිසි දිනයක පරක්කූ
බොන්නේ නොමැත සිහිනෙන් වත් අරක්කූ
ගන්නේ නොමැතිමා දෙකොනින් විලක්කූ
එන්නේ මොකද? මා වෙත මේ උලුක්කූ

වෙනදේ බලා හිටියත් දෙන දෙයක් කකා
ඕවට මටත් නගිනව නහුතයට යකා
වෙහෙසෙමි උදය සිට රෑ තෙක් බඩට නොකා
ඇයි මේ ලෙසට පෙන්නන්නේ මටත් කොකා??

වයලීනය රැගෙන තිබුනවු පසෙක ඔතා
මිදුලට ගියෙමි සැමගෙන් තනි කමක් පතා
රෑ ගී වැයුම නරකලු!!!!!, මොන පරණ කතා
තනු වෙහෙසුවා මෝහිණි ගැන වත් නොහිතා

අඩි හඬ ඇසුන වන්නට මා පිටුපසට
ගෙන දුන්නේ බියකි මාගේ හදවතට
රෑ දේවිය සුවඳ සමගින් සීතලට
මුදු දෙතොලක පහස දැනුනා නළලතට

දුක් ගී වයා ඇයි හදවත රිදවන්නේ
ඔය හිත රිදෙන වග මම කොහොමද දන්නේ
කවි පද ලියූවට මම නෑ රොස් වෙන්නේ
මේ උණු කෝපි!!, ඇල් වෙන්නට පෙර බොන්නේ

අමනාපයෙන් හද පුරවා තිබුණ රොස
වියැකී ගියා දුටු විට ඇගෙ කඳුලු ඇස
මහ වැස්සක ට පසු දිදුලන නිල් අහස
මා අභියස මැවුනි වෙනදා පුරුදු ලෙස

Friday, May 7, 2010

නැත ලොවේ අන් රසඳුනා (1 කොටස)

නිහඬව තිබුන මේ ගම බලවිනි පියස
හදිසියෙ කැළඹුනා පුවතක් මත නිරස
කවියක් ලියන්නට හිටි කව කවා කැස
මා හට ලද නිමිත්තකි මෙය රසම රස

මාරුව ලැබුණ හින්දා මේ පාසලට
පොඩ්ඩක් වැඩියි බිම පර්චස් විස්සකට
හදිසියෙ හදා ගත් සුන්දර ගෙපැලකට
ආවා කුඩා පවුලක් පැල පදියමට

බාධක ගැටලු එපමණ නැත දිවි කතරේ
පුතු උගෙනියි හොඳින් හිඳ එකොලහ වසරේ
උසස් පෙල කලා විෂයන් තුන අතරේ
දියණිය ගැටෙයි පැන ගන්නට ඉම සතරේ

ගුරුවරයෙකි පියා ඇස් පාදන රටට
අම්මා හිටිය දරුවන් හා වෙලා ගෙට
සිදුවන්නට යන විපත් කරදර නොදැන හෙට
මේ අය සැමට පෙන්වූවා හිනා කට

දියණිය එනිවසේ ඇදගත් සැමගෙ නෙත
නොමනා කට කතා කිසි දින අසා නැත
වරදේ දෑස නොම හරවනු මැන මවෙත
නොකියා ‍කෙලෙස හිඳිමිද ඇගෙ රුසිරු වත

හදිසියේ පිපී ගම් පියසම එකළු කළ
සැම නෙත් උදුර ගත්තා මේ නවමු මල
තැන තැන වැල කකා හිටි ගම කපුටු රැල
හැලුවා අලුත් වරකා ගෙඩියටත් ‍කෙල

ඇගෙ රූසිරි විඳින්නට හිරු සඳු අහස
උන මුත් නොහැකි විය අපමණ වත් වෙහෙස
දිය දෝවන බැවින් උදයේ හා සවස
දොඹකොල ඇල්ල පමණකි ලැබුවේ පහස

සැමදා හවස දොඹකොල ඇල්ලෙන් නෑවා
නෑමට එන සැමට ඈ මදහස පෑවා
මනහර දිය කඳක රූසිරි ගෙන ආවා
වරලස දනිස් අල්ලන්නට පොර කෑවා

ලප නොමවන් සඳට දෙඅදර සමව නැත
මුහුණේ එක් පසක ඉන්නකු ගැවසි ඇත
ගෙනෙනට තැතනු මුත් ඇගෙ උවනතට කැත
ඵල දරා නොමැත ඉන්නා දරපු තැත

මග තොට තොටුපලේ හමු වූ විට දෙනෙත
පෙන්වා සිටිය මුත් ඈවෙත මිතුරු වත
ඒ ගම් පියස ළඳුනගෙ ඉරිසියා සිත
ඇත්තම කිවුවොතින් ඇති නොවුනේම නැත

(මතු සම්බන්ධයි..............)